Boek review: Listen to me! van Tricia Hollingshead

Ken je dat? Als honden- én boekenliefhebber verzamel je in de loop der tijd een flinke verzameling boeken over je favoriete onderwerp, en de ‘nog te lezen’ stapel wordt alsmaar groter en groter. Als jij jezelf hierin herkent, kunnen wij elkaar een hand geven. Mijn stapel is namelijk gigantisch! Ik besloot daar eens wat aan te gaan doen: nu eindelijk eens te beginnen aan al die boeken die het verdienen ook gelezen te worden. En daarbij besloot ik dat het leuk is om van die gelezen boeken dan meteen een review te schrijven.

Het eerste boek was ik gelezen heb in mijn ‘missie’ was dat van Tricia Hollingshead: ‘Listen to Me!, exploring the emotional life of dogs’. Het boek is in 2020 uitgebracht in de Engelstalige versie die ik gelezen heb, maar werd eind 2021 ook in het Nederlands uitgebracht en is als zodanig te koop bij onder andere Bol.com, voor €29,99.

Eerste indruk

Het boek bevat 112 pagina’s, en -zoals op de cover ook al duidelijk aangegeven wordt- meer dan 200 foto’s. Op de achterkant staat vermeld dat het boek ‘top kwaliteit’ foto’s bevat, daarover zullen de meningen denk ik nogal kunnen verschillen. Ik ben naast mijn werk als gedragstherapeut zelf hondenfotograaf van beroep, en ik moet zeggen dat ik veel foto’s erg klein vond en alles behalve ‘top kwaliteit’. Echter moet ik hierbij meteen wel al zeggen: het is ontzettend moeilijk om subtiele lichaamstaal te vangen in een foto, dus soms is iets beter dan niets.

Als ik verder kijk naar mijn eerste indruk van het boek, dan moet ik zeggen dat ik de opmaak verder erg mooi vind. Er is een duidelijk lettertype gekozen en het boek is lekker groot van formaat. Ik vond het wel wat dun gezien de prijs, maar het grotere formaat en een iets kleiner lettertype dan ik gewend ben in zulk soort boeken maken dat er alsnog ontzettend veel informatie in past.

De inhoud

Het boek start met een introductie met uitleg over de band en samenwerking tussen mens en hond, over domesticatie en in hoeverre honden van ons afhankelijk zijn. Dit is meer dan veel van ons soms denken!

Vervolgens volgt er een uiteenzetting over verschillende situaties waarin onze honden zich kunnen bevinden, met steeds verder escalerende lichaamstaal. De subtiele signalen worden belicht, maar ook de voor ons duidelijker zichtbare signalen worden uitgelegd. Tricia schrijft over onder andere de introductie van pups in hun nieuwe omgeving, hond-mens relaties (vinden honden knuffelen echt wel net zo fijn als wij?), spel tussen mens en hond, pijn wordt uitgebreid belicht, en ze verteld ook uitgebreid over het ontstaan van ongewenst gedrag. Bij ieder onderdeel volgen tips voor hoe je met specifieke situaties om kunt gaan na een uitgebreide uitleg over de verschillende gedragingen die je kunt zien in iedere situatie.

Eindoordeel

Tricia heeft een fijne schrijfstijl, het boek leest lekker weg. Hoewel veel naslagwerken niet echt bedoeld zijn om van voor tot achter helemaal te lezen, maar meer juist om er gericht dingen in op te zoeken, leent dit boek zich daar juist wel voor. Ik heb het in één zitting uitgelezen!

Juist de aanpak van situaties schetsen, daar de verschillende lichaamstaal bij vertellen en ook tips geven voor wat wij kunnen doen om zo’n situatie makkelijker te maken voor de hond, maakt dat ik dit boek heel erg fijn vond. Een simpele opsomming schrijven van alle mogelijke lichaamstaal bij honden kunnen veel mensen, het vertalen naar contexten die voor eigenaren van honden begrijpelijk en toepasbaar zijn vind ik knap werk.

Ik kan dit boek van harte aanbevelen aan iedereen die meer wil weten over lichaamstaal bij honden, of je nu kersverse hondeneigenaar bent of al jaren honden hebt. Uitgeleerd zijn we nooit, toch?

Voor de fokkers onder ons: dit boek is een fijne om op te nemen in de aanbevolen leeslijst voor pupkopers!

Ik eindig deze boekbespreking met mijn favoriete uitspraak uit dit boek: ‘Enjoy is not the same as tolerate’, oftewel: ‘Iets plezierig vinden is niet hetzelfde als iets tolereren’. Stof tot nadenken!