Waarom kan mijn hond niet alleen zijn? – Hondengedrag verklaard

Ik ben bezig met een blog reeks waarin ik Google zinnen ga laten afmaken, en de vraag die daar uit komt zal beantwoorden in het artikel. Frequently Searched Questions – FSQ dus!

Vandaag: Waarom kan mijn hond niet alleen zijn?

Dit is een vraag die zeker op dit moment enorm veel gesteld wordt op hondenscholen en bij gedragstherapeuten. In verreweg de meeste gevallen is het absoluut het beste om, wanneer je hond niet goed alleen kan zijn, de hulp van een professional in te schakelen! Ga dus niet zelf aanrommelen, de kans is groot dat je daar meer schade dan goed mee doet.

In dit artikel ga ik proberen je iets meer inzicht te geven in het hoe en waarom van het probleem ‘niet alleen kunnen zijn’.

Waarom kan mijn hond niet alleen zijn?

Om beter te kunnen begrijpen waarom je hond er problemen mee heeft om alleen te zijn, moeten we gaan kijken naar de achterliggende emotie die het gedrag van je hond ‘stuurt’. In de meeste gevallen is deze emotie Angst. Je hond is letterlijk bang om alleen te zijn. Dit kan bijvoorbeeld zijn omdat hij nooit goed geleerd heeft alleen te zijn, en dit is iets wat we ons na de afgelopen jaren van lockdowns en thuiswerken natuurlijk wel kunnen voorstellen. Pups die in die periode geboren zijn, zijn vaak opgegroeid in huishoudens waar altijd iemand thuis is. En hoewel het sowieso te prefereren is om je hond zo min mogelijk alleen te laten, is het wel enorm belangrijk om hem dat wel aan te leren, in geval van nood.

Het kan ook zijn dat je hond niet goed alleen kan zijn, omdat er in het verleden een keertje iets gebeurd is waar hij enorm bang van geworden is toen hij alleen thuis was, en die gebeurtenis heeft hij gekoppeld aan ‘alleen zijn’. Bijvoorbeeld flinke onweer toen je hond net alleen thuis was, of vuurwerk wat vlakbij het huis afgestoken werd. Ook hierbij speelt angst een grote rol.

Soms zien we ook dat honden die als pup te vroeg bij hun moeder weg zijn gegaan op latere leeftijd niet goed alleen kunnen zijn. Dit hoeft niet perse de ‘schuld’ van de fokker of eigenaren te zijn natuurlijk, er kan ook iets met de moeder gebeurd zijn. Wettelijk gezien mag een pup pas uit het nest vertrekken als hij minimaal zeven weken oud is, maar beter is het om te wachten tot minimaal acht weken.

Wat kan ik er aan doen?

Dit is vaak de volgende vraag, en in de meeste gevallen raad ik als eerste stap aan:

Schakel de hulp van een professional in!

Deze kan je helpen het alleen zijn op een goede manier (opnieuw) aan te leren aan je hond, en hij of zij kan je ook helpen achter de precieze redenen te komen. Dit is belangrijk bij de aanpak natuurlijk, want als je hond niet goed alleen kan zijn omdat er een traumatische gebeurtenis plaatsgevonden heeft, zul je ook aan de slag moeten gaan met het ombuigen van de emotie die daar aan gekoppeld is (bijvoorbeeld geluidsangst).

Verder kan het helpen om te zorgen voor een fijne, veilige plek in huis waar je hond niet of nauwelijks gestoord wordt, en waar hij de volledige controle heeft over wat er met hem gebeurd. Leg hier bijvoorbeeld een lekker zacht kussen neer. Ook een gevulde Kong of lekkere kauwsnack kan helpen wanneer je aan de slag gaat met het aanleren van alleen zijn!

Pak het aanleren van het alleen zijn stap voor stap aan, en denk hierbij in secondes, niet meteen in uren. Begin als je pup nog jong is, vanaf een week of twaalf leeftijd, en bouw de tijd die hij of zij alleen moet zijn langzaam op.

Heb je hulp nodig? Ik kan je ook helpen! Neem gerust contact met me op om een en ander te bespreken.

Lees ook dit blogje wat ik eerder schreef over dit onderwerp eens door.

Veel succes!